Van-tastic! de 31e 15u: IB3246 uit Madrid

Yeeeeeehaw!

Na 16 maanden is het zo ver: morgen kom ik thuis en eindelijk is het niet tijdelijk. Hopelijk blijft het weer goed, vinden mijn twee vluchten doorgang en mis ik niet het homecoming dance-nieuwjaars feestje in in Almere.

Mijn vlucht gaat over een kwartier boarden, dus ik geef maar een korte samenvatting van de afgelopen weken voor ik mijn spiksplinternieuwe laptop inpak (wat is het toch fijn dat de dollar laag staat).

De laatste dagen in Bloomington werden afgesloten met een etentje met het lab. Na een stressvolle periode kwam het qua werk nog allemaal op zijn pootjes terecht. Klaar ben ik niet, maar de resultaten van mijn laatste experiment waren veelbelovend: Rich en ik waren er allebei uitermate enthousiast over. Jammer dat het zo laat in mijn verblijf op dreef kwam, maar ik heb zin om de data die ik vergaard heb verder uit te werken. Na een afscheidsfeestje waar de belangrijkste Bloomingtonners voor het eerst en laatst in mijn huisje op bezoek kwamen (voor zover ze niet al voor de kerst naar huis waren) was het inpakken en wegwezen.

In mijn busje ben ik naar Indianapolis gereden. Daar heb ik nog anderhalve dag met Burke doorgebracht voor ik haar op het vliegtuig naar Polen zette, waar ze vrienden heeft zitten bij wie ze de feestdagen ging doorbrengen. We hebben tranen met tuiten gehuild, want we hadden geen flauw idee wanneer we elkaar weer zouden zien. Snel hoop ik!

Vanuit Indy reed ik met mijn hele hebben en houden naar Chicago. Een paar dagen bij Dave, Alex en Ben (jongens met wie ik naar Miami ben geweest) op de bank geslapen. Lekker het nachtleven van een echte stad in geweest en overdag naar een kamer voor Maarten gespeurd - mijn psychologievriend die 4 maanden in de winderige stad gaat doorbrengen. Ik heb hem mijn inboedel en hondstrouwe (zelf opgeknapte) fiets nagelaten en ben weer in mijn busje gestapt, op weg naar NYC.

De rit naar NY zou ik halverwege onderbreken voor een stop bij een vriend in Pittsburgh. Helaas moest hij voor een begrafenis de stad uit en heb ik de 1300 kilometer in een dag gereden. De leegte van staten als Ohio en Pennsylvania, 10 uur niets, is een zware dobber. Ik was trots op mezelf en blij met mijn reisgenoot. Arun had ik via de website craigslist een lift aangeboden en alhoewel hij niet kon rijden hield hij me wakker met zijn verhalen. Hij is een Indiase filmregisseur met een achtergrond als scheikundige, astroloog en psycholoog. We hebben urenlang gepraat over hoe India aan het veranderen is, uithuwelijking e.d. en hoe het is om in de V.S. te komen wonen. Aan het einde van de rit gaf hij me een werkversie van zijn nieuweste film. Later heb ik hem nog in Manhattan getroffen voor een kop koffie, een astrologische voorspelling en een heerlijke Masala Dosa. Maar vooral voor zijn verhalen.
Ik hoor nu BOARDING! en ik wil vanzijnlangzalzeleven niet die vlucht missen. Morgenmiddag eindelijk weer op vaderlandse bodem. Hoezee!

Tot in het staartje van 2006, of vroeg 2007.