Tijdelijk Thuis - Biertje?

Op 8 januari zette ik weer voet op vaderlandse bodem en ik voelde me meteen thuis. De omgekeerde culture-shock bleef uit, de jetlag gelukkig ook.
Ik wens jullie allereerst een vreugdevol 2006. Mijn jaarwisseling vond zich 6 uur na die van jullie (waar we ook al op gedronken hadden) plaats, op een kruispunt nabij times square. Aangezien er die middag nog bezoek was aangekomen, gingen we pas laat de stad in en werden we door 'New York's finest', de plaatselijke politie, in een fuik geleid. Times Square (meer een kruispunt dan een plein) was al uren vol, dus het zien vallen van 'de bal' (een bundel lichtjes) zat er niet in. We bouwden ons eigen feestje en een deel van de tickertape (de papiersnippers die Amerikanen bij feestelijkheden op de stad loslaten) kwam op ons neer als bewijs dat het nog geen 200 meter verderop gebeurde. Het was niet het straatfeest wat ik me erbij had voorgesteld. Mensen waren voornamelijk op hun eigen clubjes gefocused. De happy newyears wensen gingen niet willekeurig over en weer en mensen zoenden niet spontaan volslagen vreemden. Wij (Nick, Quirien, Maarten Willem, Floor E. en ik) waren de enigen in de wijde omtrek die een flesje champagne hadden meegesmokkeld, want zelfs met nieuwjaar is alcohol op straat uit den boze. De oliebollen en appelbeignets uit Nederland smaakten er goed bij. Vuurwerk hebben we ook bijna niet gezien, maar ook dat hadden we zelf geregeld - er waren nog sterretjes die eerder mijn verjaardagstaart hadden gesierd.

De laatste weken heb ik afscheid genomen van New York, mijn kamer en de buurt in Brooklyn en mijn nieuwe vrienden. Een aantal dingen die ik voor me uit had geschoven heb ik nog kunnen doen in de toeristische toer met mijn bezoekers. (de vergane glorie van Coney Island, het dak van Rockefeller Center, Monty Python's Spamalot op broadway, een Korperwelten-achtige exhibitie van menselijke lichamen, de speelgoedwinkel van FAO Schwartz). Andere plannen moeten wachten tot een terugkeer naar New York, tijdens een kort bezoekje vanuit Indiana of in de verdere toekomst. Ik ga zeker nog die kant uit. Niet een keer, maar regelmatig. Het is een stad waarin je een wereldreis kan maken door een enkele metrolijn te nemen. Een stad die je zo groot of klein kan maken als je zelf wil. Een stad waarin je elke dag en elke nacht een nieuwe uitdaging aan kan gaan. New York, New York!

Het feestje op de laatste avond was ter gelegenheid van de verjaardag van Christina's vriendinnen Annie & Meredith. Het bracht mij en Nick naar een biker bar. Harley's voor de deur en dikke mannen met zonnebrillen en veel leer. Duizenden BH's waren vastgeniet boven de bar. Met een megafoon werden alle aanwezige vrouwen opgeroepen om op de bar te klimmen. Ze gaven er gehoor aan - waarom weet ik niet. Ze hadden al voor dat ze dronken waren bedacht dat ze dit wilden en hadden zelfs betaald om binnen te komen. De vleeskeuring duurde voort, zelfs nadat Meredith beschamend van de bar was gevallen. Wat was ik blij om twee dagen later, lekker in de cafe de roeter te zitten met schuimende Amstel uit een vaasje in plaats van Budweiser uit een flesje. Geen TV's, geen neonreclames en geen mensen die je moeten verlaten om een sigaret te roken. Ik heb 2,5 week om er van te genieten.

Ik hoop de meesten van jullie te zien voordat ik de 25e januari naar Indiana vertrek. De afgelopen dagen heb ik al wat uitersten meegemaakt. Op bezoek bij mijn oudoom op de intensive care en op kraamvisite bij mijn nicht en haar wolk van een baby. Morgen, donderdag 12 januari om 17:00 is er een nieuwjaarsborrel van de VSPA, in cafe de Krater op de Roetersstraat in Amsterdam. Met toestemming van de borrelcommissie is het tevens een on-officiele thuiskomst borrel voor mij, dus kom gezellig wat drinken. Als je wat wil afspreken, dan kan je me het beste bellen op mijn Nederlandse mobiele telefoon. Het nummer is ongewijzigd: 06-12519289
Ik zal veel onderweg zijn, dus weet niet hoe vaak ik er aan toekom om mijn e-mail te lezen. Toch zal ik ook wat tijd achter de computer moeten doorbrengen, want er ligt heel wat administratieve rompslomp te wachten. En het wordt nu ook de hoogste tijd om een onderzoeksonderwerp te bedenken waar ik in Indiana mee aan de slag kan.

Het vakantiegevoel houd ik vast. Wat is het heerlijk om thuis te zijn, met grachten en euro's en lekkere koffie en drop en vooral met jullie.

Tot gauw,

Martin