Tussen Tornado's & Transvestieten

Howdydoody!

Een uitdrukking waar mijn huisgenoot Dennis met in de keuken regelmatig mee begroet. Een uiterst goedaardige computernerd, die na het springen van de internet zeepbel nu verkoper is bij de Dollar Store, waar in tegenstelling tot in New York echt alles een dollar kost. 'Caboose' voelt een stuk huiselijker door zijn aanwezigheid, hoewel ik liever een wat jongere en dynamischere medebewoner had gehad. Ik vermoed dat mijn sociale netwerk inmiddels bijna net zo groot is als dat van hem en hij woont hier al jaren. Maar toen het hier vorige week hevig stormde, was ik blij dat ik even bij hem aan kon kloppen. De lichten flikkeren met de bliksem mee, wat niet zo gek is want de electriciteitsleidingen hangen hier aan palen boven de grond. Alleen het gehuil van de sirene maakte me enigzins ongerust. In Nederland hoor je die alleen op de eerste maandag van de maand en anders moet je ramen en deuren sluiten en de radio aanzetten - maar wat doe je in Amerika?. Ik ging het Dennis vragen. Die haalde echter zijn schouders op: "Gewoon het TORNADO-ALARM, maar ze komen nooit de stad in hoor". Schijnbaar scheren ze af en toe door de maisvelden aan de rand van het dorp, dus voortaan houd ik de plaatselijke radio maar aan als het slecht weer is en ik in de auto zit. Heb niet zo'n zin om opgezogen te worden door een rondtollende slurf, dus neem alle Countrymuziek en conservatief gepreek waar ik dan aan blootgesteld wordt maar voor lief.

Ik zal eens de straat op gaan om het campusleven te documenteren.
Was zo blij met mijn foto's uit Miami, al waren ze flets en niet al te scherp, dat ik een nieuwe digitale camera aangeschaft heb. Broekzakformaat en tegelijkertijd wel de mogelijkheid om sluitertijd en dergelijke zelf in te stellen. Ik heb de lol in fotograferen hervonden! Moest mijn laatste analoge rolletje nog volschieten, dus daarvan hier het resultaat. Wat opnames van de 'Miss Gay IU verkiezing', de grootste universitare travestietenshow van het land. Vooral de Cruella deVille act van de latere winnares was een spektakel. Met alle halfnaakte boys en vunzige opmerkingen had het zo in New York of Amsterdam kunnen zijn. Wellicht op de kersverse miss' take-home message na: 'God loves cross-dressers like everyone else'.

Van al dat podiumgeweld kreeg ik zelf ook wel zin om een nieuw project te beginnen. Dolblij was ik dan ook toen ik op auditie kon voor een korte film. Nog blijer dat ik gecast was als professor Noibles, een cowboy/astrophysica professor/ assistent boevenvanger. Dat het script flinterdun was, met als grote inspiratiebron Steven Seagal films en een komedie (the Pest) die in mijn top 10 slechtste films staat, kon me niet schelen. Een goede gelegenheid om mensen te ontmoeten en lol te hebben. Helaas voelde ik bij de eerste bijeenkomst van de cast al nattigheid. De regisseur had zichzelf ook als hoofdrolspeler gecast, miste nog een aantal acteurs, had geen opnameschema en wilde alles voor de zomervakantie (half mei) opgenomen hebben met een enkele camera. Juist... Gelukkig trok hij de volgende dag de stekker eruit, maar nu moet ik dus iets anders verzinnen.

Ik heb inmiddels wel een aantal connecties, dus wie weet. Vorig weekend was het regionale congres 'Hoosier Mental Life'. Best wel leuke praatjes, maar waarom dat in godsnaam in het weekend moet? Ik denk niet dat we op zondagochtend aan de UvA volle zalen hadden kunnen trekken, maar de mensen uit ons lab waren nou juist om half negen 's ochtends geprogrammeerd. Ik heb nog geen resultaten, hoefde dus niet te spreken en vond dat ik best wel even uit kon op zaterdagavond. Ik had na mijn ervaringen in Miami geen zin in saaie business studenten om me heen en ging dus in mijn eentje op stap. Hoorde via via dat er een feestje zou zijn maar specifiekere informatie dan de straathoek had ik niet. Ben er op goed geluk naar toegefietst en binnengelopen. Good call! Het was een huisbenefietfeest tegen de honger in Darfur en de rest van de wereld. Niet te veel herrie, wel goed druk, kunststudenten en vrijdenkers en een dansvloer. Ik had veel aanspraak en veel plezier. Voor ik er erg in had was het zes uur, ze hadden stiekem de zomertijd ingevoerd! Om een mysterieuze reden doen ze dat in de VS een week later dan in de rest van de wereld. En hier deden ze dit jaar uberhaupt voor het eerst mee (kijk maar in de tijdsinstellingen van je computer - Indiana had een eigen tijdzone), hoewel een aantal Hoosiers nog steeds koppig de klok op wintertijd heeft laten staan. Ik had nog een goed gesprek af te maken en eindigde mijn avond dus ter plekke op de bank. Met veel moeite wist ik twee uur later het psychologiegebouw te vinden (het bleek om de hoek maar ik was zwaar gedesorienteerd). Ik was niet volledig in congresmodus, misschien ook nog niet volledig nuchter, maar veel anderen waren uberhaupt niet komen opdagen, dus stiekem was ik wel een beetje trots op mezelf.

Inmiddels is er weer een werkweek verstreken, waarin resultaten eerder
verder weg zijn geraakt, dan dichterbij. Misschien moet ik heel mijn experiment opnieuw programmeren omdat ik een nieuwere versie van het programma op mijn laptop heb dan op de computers hier. Ik wil er voorlopig even niet aan denken. Was ook een beetje afgeleid door dwangbevelen 'in de Naam der Koningin' die hun weg naar Bloomington hebben gevonden. De gemeentelijke belastingdienst in Amsterdam laat me maar niet met rust. Heb ze vandaag een fax van 11 pagina's verstuurd om aan te tonen dat ik een armoedzaaier ben. Om een buitenlijn te bellen toets je hier eerst een 9. En dan? ik wist het niet zo goed meer en probeerde wat uit. Ik hoorde een stem, maar kon via de fax niet terugpraten. Via de 1 kreeg ik uiteindelijk een operator die me uitlegde dat het 9 011 31 20 ... moest zijn. Er stormde iemand het kantoor binnen. "DID ANYONE JUST CALL 911???". Zo stond ik ineens oog in oog met de politie en moest ik uitleggen dat ik kennelijk een foutje gemaakt had. Wel een beetje dom om je telefoonnetwerk zo in te richten - het schijnt veel vaker te gebeuren...

Morgen is er hier een gratis muziekfestivalletje dat ik ga bekijken. Ze hebben best leuke bandjes geprogrammeerd - Ik ben getipt voor Harry & the Potters. En ja; ze zingen over 'Wizard Chess'. Vorige keer hadden ze niet eens cola, dus ik ben bang dat met een biertje in het gras liggen op de zaterdagmiddag er niet bij zal zijn. In Florida en New York waren ze wat dat betreft mild, maar hier zijn ze wat dat betreft verschrikkelijk flauw. Had ik al een keer gezegd dat alcoholverkoop in supermarkten in Indiana op zondag verboden is?

Kiss from the Cornfields,

Martin